Verzekeraars zijn oplichters. Je betaalt je blauw aan premie maar als je ze nodig hebt, betalen ze niet. Dat is het beeld dat sommige mensen hebben van verzekeraars. Toch hebben verzekeraars wel een bestaansrecht, anders waren ze toch zeker allemaal al failliet gegaan? Laten we eens kijken naar het doel van verzekeringen en de reden waarom je niet altijd een uitkering krijgt als je dat wel zou willen.
De achterliggende gedachte van verzekeren
Een onzekere gebeurtenis
Eigenlijk is verzekeren niet veel meer dan het delen van risico’s met een grote groep, waardoor het risico per persoon veel kleiner wordt. Neem bijvoorbeeld je huis. Je hoopt natuurlijk dat het nooit gaat gebeuren, maar stel dat het tot de grond toe afbrandt. We nemen voor dit voorbeeld aan dat het € 100.000 kost om je huis opnieuw te bouwen. Heb jij dat op je spaarrekening klaarstaan? Waarschijnlijk niet. Maar hoe betaal je dan de bouw van je nieuwe woning?
Solidariteit…
Nu staan er in het dorp waar je woont, nog 999 huizen. Iedereen is zeer met elkaar begaan dus de dorpsbewoners houden een inzamelingsactie. Iedereen doneert € 100. Als je dit zelf ook doet, heb je opeens wel die € 100.000 bij elkaar! Toch heeft iedereen maar een relatief klein bedrag betaald. Je herbouwt je huis en alles is weer goed.
…maar er zijn grenzen
Maar dan, een paar jaar later, slaat het noodlot opnieuw toe. Nu is het de dure woning aan de rand van het dorp die volledig verwoest wordt. Weer springt iedereen bij. Maar deze woning is maar liefst € 500.000 waard. Dus nu legt iedereen € 500 in. Dat vinden sommige mensen toch best wel veel. Bovendien zijn ze er niet blij mee dat ze een hoog bedrag moeten bijdragen terwijl ze zelf maar een goedkoop huis hebben.
Een potje maken
De oplossing: iedereen stort voortaan elk jaar een vast bedrag in een pot. Als er een huis afbrandt, wordt de herbouw uit de pot betaald. Zo komen de dorpsbewoners niet meer voor verrassingen te staan. De hoogte van het in te leggen bedrag kan per persoon verschillen en hangt af van de waarde van de eigen woning. Zo betalen de eigenaren van dure woningen meer mee dan die van de goedkopere woning. Met deze regeling kunnen de dorpsbewoners goed leven.
Dit is het principe van verzekeren: een bepaalde gebeurtenis kan iedereen overkomen, maar je weet nooit van tevoren wie het gaat treffen. Door allemaal een klein bedrag af te staan, verzeker je je ervan dat je nooit de hoofdprijs hoeft te betalen.
Waarom dan toch geen uitkering?
Als er iets gebeurt waarvoor je denkt verzekerd te zijn, dan wil je natuurlijk geld zien. Toch krijg je niet altijd waar je denkt recht op te hebben. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je een eigen risico hebt. Dan moet je ten minste een deel van de schade zelf betalen. Of er geldt een uitsluiting. De schade is bijvoorbeeld veroorzaakt door achterstallig onderhoud aan je woning en dat is uitgesloten. Of je hebt de schade zelf veroorzaakt. Zo kunnen er verschillende redenen zijn waarom je geen geld krijgt. Verzekeraars zullen goed moeten toezien op wat ze uitkeren want als ze te soepel zijn, zullen ze de premies moeten verhogen. En daar zijn wij met z’n allen ook weer niet blij mee.
Zijn verzekeraars echt oplichters?
Ik denk dat we blij moeten zijn dat het systeem van verzekeren bestaat. Verzekeraars hebben baat bij tevreden klanten, dus zij zullen niet moedwillig proberen onder betalingen uit te komen. En je kan er natuurlijk altijd voor kiezen iets niet te verzekeren, als dit niet verplicht is en je zelf voldoende middelen hebt om eventuele tegenslagen op te vangen.